Stads­debat over dieren­welzijn

Raadslid Kelder: “Verandering in gang gezet”

De Partij voor de Dieren houdt deze winter een debatavond over de nieuwe gemeentelijke dierenwelzijnsnota. Raadslid Gerjan Kelder: “Wij gaan liever op deze manier de discussie aan dan dat we proberen in de gemeenteraad via moties iets te veranderen.” Tijdens deze avond, in februari, zijn deskundigen te gast van onder andere ‘Wilde dieren de tent uit’ (tegen gebruik van dieren voor circusvermaak) en de Dierenbescherming. “We willen graag dat de huidige nota wordt aangepast. Als we opeens in een raadsvergadering met voorstellen ten aanzien van duurzaamheid of dierenwelzijn komen, voelen andere fracties zich soms wat overvallen”, constateert Gerjan Kelder.

Sinds het voorjaar is Kelder raadslid. “Er komt méér op me af dan ik had verwacht. Positief is dat we iets kunnen toevoegen.Wat betreft duurzaamheid en milieu kunnen de PvdD en Groen- Links elkaar vaak vinden, maar op het gebied van dierenwelzijn zijn wij logischerwijs scherper en brengen wij eerder dat soort onderwerpen naar voren. Sommige mensen denken dat wij op GroenLinks lijken, maar we staan op andere onderwerpen, zoals het Forum, waar wij fel op tegen zijn, lijnrecht tegenover elkaar.” Op de vraag hoe de PvdD niet-diergerelateerde onderwerpen behandelt antwoordt Kelder: “Bij alle stukken die we onder ogen krijgen, kijken we naar persoonlijke verantwoordelijkheid, duurzaamheid en mededogen. Vaak kiezen we een liberale invalshoek: we hechten aan persoonlijke vrijheid. Dat geldt bijvoorbeeld voor hondenbeleid: in tegenstelling tot het gemeentelijk beleid zijn we vóór het loslaten van honden, tenzij er op bepaalde plekken zwaarwegende redenen zijn om dat níet te doen.”

Voor veel mensen is het een vreemd idee om een partij voor dieren in de Gemeenteraad te hebben, bleek vooral vlak na de verkiezingen. “De afgelopen tijd hebben we ons hard gemaakt voor verschillende dingen in de stad; van onze zorg over de bijensterfte tot het aan de kaak stellen van olifanten in het circus. De komende tijd gaan we ons richten op zowel dierenwelzijn binnen de gemeentegrenzen als wat deze gemeente kan betekenen voor een groter dierenwelzijnsbelang zoals de vee- industrie. Wanneer ergens bomen of heggen verdwijnen, willen we er bloemen of ander groen voor terug. Ook willen we dat niet overal verharding wordt gelegd, waarvoor allerlei planten moeten wijken. Bijen hebben een belangrijke functie in de voortplanting van plantensoorten. Als de bijensterfte doorgaat, heeft dat gevolgen voor de mensheid. Natuur dicht bij huis wordt onderschat. Als je bijvoorbeeld alle tuinen dichtzet met schuttingen, beperk je de migratie van bijvoorbeeld egels.”

De PvdD wil niet beleren, maar ínformeren, vertelt Kelder. Keuzevrijheid van het individu is voor de PvdD een groot goed. “Veel informatie is niet bekend, bijvoorbeeld dat het stuk vlees op je bord direct te maken heeft met ontbossing in Brazilië. Wij zien het als onze taak daar voorlichting over te geven. Ons wordt soms verweten dat we een one issue-partij zijn. Dat zijn we juist níet: we denken aan de wereld en hoe we daar zo lang mogelijk met elkaar in goede balans op kunnen blijven leven.”
De boodschap van de PvdD wordt in de raad niet altijd opgepikt. Bij de bespreking van de gemeentegroting voor 2011 pleitte Kelder tevergeefs tegen korting op een visvergunnig via de Stadjerspas. ‘Subsidiëren van dierenleed’, vindt Kelder dat. De PvdA en VVD maakten grappen over Kelders motie, die geen meerderheid kreeg. Een motie om in de regionale voedselvisie aandacht te besteden aan de mondiale gevolgen van vleesconsumptie, kreeg daarentegen wél een meerderheid. Kelder merkt een verandering in de raad: er komt meer aandacht voor groen en dieren. “Dat heeft tijd nodig. Als dingen vaak genoeg worden gezegd, worden mensen zich bewust van de noodzaak tot verandering. Hopelijk hoeven we dierenwelzijn niet tot vervelens toe aan te kaarten.”

Raadslid Kelder vergelijkt de strijd voor dierenwelzijn met de emancipatie van vrouwen, homo’s en slaven: “Ooit werd gelachen om mensen die voor deze groepen opkwamen. Nu zijn de verworvenheden op die gebieden niet meer weg te denken.”

(Uit: Groninger Gezinsbode, 21-12-2010)