Woord­voering Onderwijs & Welzijn 13 mei 2015

B1 Rapport naar een herijking van de Maatschappelijke Opvang -op verzoek van de SP-
(collegebrief 14 april 2015)
Pvdd is het met het college eens dat de doeltreffendheid van de maatschappelijke opvang gebaat is bij een heldere onderverdeling van de rollen van de betrokken partijen.

Uit het onderzoek blijkt het nodig de cliënt veel centraler te stellen in de opvang en de zaken betreffende zijn of haar terugkeer in de samenleving. Daarbij benoemt het rapport dat de focus meer moet liggen op de resultaten en niet op de activiteiten van de betrokken cliënt.

Dat klinkt erg goed. Maar wat nou als de betrokken cliënt (die centraal wordt gesteld) juist zelf een focus legt op activiteiten (die misschien het resultaat niet in directe zin helpen?)
Wij vragen ons af hoe dit in de praktijk invulling gaat krijgen.

Actiepunten korte termijn:
Wij kunnen ons vinden in de actiepunten voor de korte termijn. Echter wat betreft het punt over de centrale toegang: Goed plan om samen met instanties centrale toegang te ontwikkelen. Maar is er een duidelijke regie aanwezig zodat het plan om het voor de zomervakantie af te hebben ook gehaald kan worden?

B2 Regeling tegemoetkoming kosten kinderopvang o.g.v. sociaal-medische indicatie 2015
(raadsvoorstel 24 april 2015)
Op basis van welk onderzoek of welke kennis is het budget samengesteld dat nu telkens ontoereikend is?

Blijft een dieper achterliggend probleem zich voordoen: preventie en educatie of andersoortige hulp. Kinderen uit gezinnen met verslavingsproblematiek komen vaak (niet altijd) niet goed terecht. Vanuit een psychosociale gezinssituatie is het moeilijk een stabiel en goed nest te creëren.

De duur beperken naar 6 maanden (met evt verlengen) is mogelijk, maar wordt minder bespaard, en indien er eventueel 2 verlengingen zijn vragen wij ons af wat er dan daadwerkelijk nog wordt bespaard. En: wat zijn de eisen voor verlenging? Moet duidelijk op papier komen. En dit systeem houdt geen rekening met onvoorziene problemen anderhalf jaar later (bij 2 verlengingen). Hoe dan te handelen? Er wordt geschreven dat de maximale duur de betrokken partijen direct op scherp zet op zoek te gaan naar meer vaste alternatieven. Maar wij maken ons een beetje zorgen om deze doelgroep, dat zij niet direct op zoek gaan naar een vast alternatief (uitstel is een veelvoorkomend iets). Er wordt gesproken over hulp vanuit jeugdzorg hierbij. Dat lijkt ons wenselijk in dezen.

In de voorgestelde regeling is een hardheidsclausule opgenomen zodat in bijzondere gevallen ten gunste van de aanvrager afgeweken kan worden van de regeling. Dit klinkt als een vaag idee waarbij het aan de aanvrager en of de betrokken verlener ligt of de verlenging of aanpassing mogelijk is. Dat lijkt ons niet wenselijk. Omdat er zo met twee maten gemeten kan worden. Zeker bij een gevoelige doelgroep als dit, kan dit voor veel onrust en onvrede zorgen.