Financien en Veiligheid - Nota Inter­na­ti­o­na­li­sering

We sluiten ons aan bij de fracties van Groen Links en de SP wat betreft de eenzijdige benadering van internationale relaties in dit voorstel. Internationale relaties zouden wat ons betreft niet alleen in het teken moeten staan van zaken, maar ook van de aanpak van internationale problemen, bijvoorbeeld op het gebied van klimaat en de noodzakelijke transitie naar plantaardig voedsel. De biodiversiteit holt achteruit, dat is een ramp voor de voedselproductie, denk aan de bijen. Tijdens het verblijf in Moermansk besteedde de burgemeester openlijk tijd en aandacht aan de moeilijke positie van homo – en transsexuelen aldaar. Hulde daarvoor. Is de burgemeester bereid om bij internationale reizen aandacht te vragen voor het milieu?

Waar het voorstel tevens aan voorbij gaat is het feit dat Groningen zich ook graag profileert als duurzame stad. Bij de vorige bespreking van dit onderwerp noemde ik het rapport The economics of Ecosystems and Biodiversity dat toenmalig ss Bleker net had doorgestuurd naar de Tweede Kamer en dat duidelijk maakt dat investeren in duurzaamheid heel rendabel kan zijn. Waarom niet gekozen voor het imago van een groene stad, terwijl er hier ook tal van zaken gebeuren op dat vlak. Green en Grunn – daar zou toch iets mee te doen moeten zijn. Bovendien is ook duurzaamheid, zeker in landelijke regio’s, iets dat goed aansluit bij Europese subsidiepotjes.

Dat ook hier bezuinigd werd, is geen verrassing. We hebben echter onze vraagtekens hoe zorgvuldig is gekeken naar waar het best op bezuinigd kan worden. In het stuk staat dat de betrokken organisaties in februari zouden worden geïnformeerd: het staat in februari op de agenda, dat had eerder moeten zijn. Er wordt in het stuk gesproken over Centrum voor Ontwikkelingssamenwerking, nu Noordbaak geheten en daarvoor al twee jaar Centrum voor Internationale Samenwerking. We hebben contact gehad met NoordBaak en pas gister hoorde de directeur van NoordBaak dat zijn organisatie alle gemeentelijke subsidie dreigt mis te lopen – via via. Hij heeft hierover in juli 2012 een zienswijze ingediend en sindsdien nooit meer iets gehoord. De beoogde bezuiniging leidt ertoe dat Noordbaak de gemeente dreigt kwijt te raken als partner. De financiële bijdrage van de gemeente wordt echter via koppeling met rijkssubsidies vermeervoudigd en komt dan weer terug in de gemeente, in projecten op het gebied van wereldburgerschap en duurzaamheid, zoals bijvoorbeeld Mondiaal Mondig, een 3,5 jarig programma voor MBO-jongeren als lokale duurzaamheidmotor in coproductie met Buitenlandse Zaken.. NoordBaak heeft de financiële relatie met de gemeente echter wel nodig om voor andere subsidies in aanmerking te kunnen komen. We snijden onszelf dan ook lelijk in de vingers als we de gehele subsidie wegsnijden.

Penny wise pound foolish, zoals mevrouw van Dijken dat zonet zo mooi zei.

Dan is er ook nog het Vredesinstituut dat zijn jaarlijkse 3000 euro in dit voorstel kwijt zou raken. Het vredesinformatiecentrum telt 2 gesubsidiëerde banen die in de herfst bij het 100 banen plan zijn gevoegd. Het zou moeilijk zijn zonder deze subsidie rond te komen, temeer omdat jaarlijks 6800 euro huur aan OCSW wordt betaald. Het betreft hier geen wereldvreemde figuren die de hele dag met een witte vlag staan te zwaaien, maar die middenin de samenleving staan. Jaarlijks ontvangt dit instituut 100-150 aanvragen van scholen voor lessen over oorlog en vrede die allemaal gehonoreerd worden. Ook is het vredesinstituut verbonden aan allerlei organisaties en stselt het zijn ruimte voor een kleine vergoeding beschikbaar aan clubs die lezingen willen geven. In december is er bijvoorbeeld een lezing geweest over Europees lobby/en waar veel internationale studenten zijn geweest. Nog geen welcome center, maar dit toch nog wel. Behouden, dit soort clubs.

Daarbovenop komt dat iedere politiek filosoof kan vertellen over het grote belang van een maatschappelijk middenveld, zoals dit soort organisaties, voor het goed functioneren van een democratie. Er is een soort van nononsense klimaat dat ertoe leidt dat nut en noodzaak van dingen zoals internationale relaties en organisaties alleen worden worden beschouwd vanuit het oogpunt van winstgevendheid. Dat is het kind met het badwater weggooien.

Kortom, met de eenzijdige nadruk op economische belangen zijn wij het niet eens. Stedenbanden zijn in essentie relaties tussen burgers, tussen mensen. Ze maken het niet alleen makkelijker in elkaars stad te investeren, maar ook om kennis uit te wisselen en uitwisselingstrajecten op gang te brengen. Kennis maken met andermans culturen doet eigen normen en waarden relativeren. Van internationale solidariteit valt in dit stuk weinig te merken. Menselijke relaties worden gereduceerd tot economische verhoudingen. Dat vinden wij geen recht doen aan het belang van internationale relaties.