Gemeen­te­re­kening: Welzijn, gezondheid en zorg

Dank voorzitter. Het sociaal domein kent in Nederland al jaren zorgwekkende trends. De gezondheidskloof tussen arm en rijk neemt niet af. Veel mensen voelen zich eenzaam, en de sociale cohesie is soms ver te zoeken. Er is sprake van toenemende problematiek bij jeugd waarbij adequate jeugdhulp bieden complexer en duurder is geworden dan voorheen. En in de gehele zorg- en welzijnssector is er sprake van een personeelstekort.

Toch is niet alles kommer en kwel. In Groningen zien we dat mensen met een WMO maatwerkvoorziening zich meer dan voorheen serieus genomen voelen, sneller geholpen worden en samen met een medewerker kijken naar passende ondersteuning. De tevredenheid over de geboden ondersteuning is stabiel. De transitie naar basisjeugdhulp bij de WIJ lijkt relatief soepel te verlopen. Het GON draait op volle toeren, wat we recent nog in een werkbezoek mochten ervaren, en we werken als gemeente goed samen met lokale en regionale partners als Humanitas en het Centrum Seksueel Geweld. De 47 wijk, dorps- en buurtcentra bloeien met allerhande drukbezochte activiteiten, en beslissen inwoners met wijkbudgetten zelf over wat hun omgeving nog leefbaarder zou maken.

Als Groningen hebben we oog voor minderheden in een kwetsbare positie, zoals de LHBTQIA+ gemeenschap en mensen van kleur, bijvoorbeeld door de gemeentelijke financiering van Keti Koti, de eerste Indië herdenking en de vergoeding voor de wijziging van de geslachtsregistratie voor transgender personen waar we vorig jaar mee van start zijn gegaan. En we zijn trots op onze gastvrijheid voor mensen in de problemen, de ruimhartigheid waarmee Groningen vluchtelingen opvangt, en het feit dat we zoveel statushouders hebben kunnen huisvesten.

Toch zijn er ook zorgwekkende trends dichtbij huis. Beschermd Wonen staat onder druk omdat er te weinig doorstroommogelijkheden zijn als mensen klaar zijn met hun behandeltraject. Uit allerlei indicatoren blijkt dat er meer dak- en thuislozen zijn - meer buitenslapers, meer personen voor wie de gemeente briefadreshouder is, meer mensen die gebruikmaken van de dagopvang. Alhoewel we als gemeente problemen als onbetaalbare huizen en onderbetaald werk niet in ons eentje kunnen oplossen kunnen we wel ons steentje bijdragen en zijn we benieuwd of het college met ons van mening is dat er nog meer inzet nodig is om het aantal dak- en thuislozen te verkleinen.

Tot zover, voorzitter.