Woord­voering: Geheu­gen­pa­viljoen

De heer Pechler (Partij voor de Dieren): Dank, Voorzitter, en dank ook aan de insprekers. Het Geheugenpaviljoen leeft, dat is duidelijk. Ik kan me in ieder geval niet herinneren dat ik in mijn zeven jaar in de raad ooit eerder een debat heb gevoerd over kunst in de openbare ruimte. Wel over het thema in zijn algeheel, maar niet over één object. Als je kijkt naar de afmetingen van het Geheugenpaviljoen, 30 meter lang, is het natuurlijk ook niet zomaar maar een kunstwerk. Het zou het grootste kunstwerk van Groningen worden. Het proces om tot dit ontwerp te komen liep jaren en was net zo vormgegeven als bij andere kunstobjecten inclusief participatie van een vertegenwoordiging van de buurt. Echter, kijkende naar het overweldigende aantal handtekeningen onder de petitie kun jij je afvragen hoe representatief de vertegenwoordiging in dit geval is geweest voor de inwoners van de Oosterpoort, De Linie en De Meeuwen. Het lijkt ons daarom goed, zoals de heer De Waard en de heer Rebergen net ook al zeiden, om opnieuw en breder met buurtbewoners in gesprek te gaan over hoe een kunstwerk en ontmoetingsplek op deze locatie gerealiseerd kan worden en in de tussentijd geen onomkeerbare maatregelen tenemen.

Voorzitter: Dat levert u een vraag op van mevrouw Jacobs.

Mevrouw Jacobs-Setz (VVD): Ik ben blij te horen dat meneer Pechler ook terug naar de tekentafel wil. Voorzitter, ik zou meneer Pechler graag willen vragen of hij zich ook kan voorstellen dat het Geheugenpaviljoen er niet komt?

De heer Pechler (Partij voor de Dieren): Jazeker, dat de huidige tekening van het Geheugenpaviljoen er niet komt, dat kan ik me voorstellen. Dat kan een uitkomst zijn van dat participatieproces. Ik denk dat het goed is dat daar wel iets van kunst en een ontmoetingsplek komt, aangezien al lang geleden met de buurt is overeengekomen dat dit fijn zou zijn. Precies hoe, dat kunnen ze samen gaan uitzoeken. Ik woon daar niet.