Woord­voering Onderwijs & Welzijn 2 november

Ik richt mij in deze woordvoering voornamelijk op zorg en welzijn. Dit houdt niet in dat wij de andere velden niet ook van wezenlijk belang achten, maar wegens tijdgebrek in de woordvoering beperk ik me tot voornamelijk zorg en welzijn.

Zelfredzaamheid is een term die we veel terugzien in deze begroting en dat snappen we wel. Ten eerste is zelfredzaamheid van levensbelang voor de betrokken persoon en ten tweede doet de persoon dan minder een beroep op ondersteuning waardoor het ons als gemeente geen of minder geld kost. Maar zelfredzaamheid dient niet een alles omvattend en allesbepalend iets te worden. Sommige mensen zijn soms even niet zo zelfredzaam en dienen dan te kunnen vertrouwen op een vangnet, zij het in de eigen kring, maar soms juist niet in de eigen kring. Ik kom hier zo op terug.

Daarnaast vinden wij echter wel dat je mensen niet moet behandelen als zielige vogeltjes en dat je juist de kracht in mensen dient aan te spreken en te versterken. Hier zet het college op in en dat vinden we goed. Er zit vaak meer kracht in mensen dan dat ze zelf denken.

Naast eigen zelfredzaamheid en eigen kracht wil het college ook de sociale samenhang en leefbaarheid in de wijken bevorderen.

Volgens het college is voor het welbevinden van individuen het sociale contact in de eigen buurt van groot belang. Wij delen de mening dat sociale contacten van grote betekenis zijn, echter hoeft dit soms juist niet in de eigen wijk te worden gerealiseerd. Het kan zijn dat mensen juist vast zitten in hun eigen netwerk en hier wellicht juist verkeerde invloed uit halen. Wij snappen en delen de inzet op gebiedsgericht werken, maar we vragen ons af of dit op dit punt ook de juiste is.

Wat betreft diversiteit, integratie en emancipatie:
Wij zien een grote meerwaarde van diversiteit. Dit maakt een stad mooier, opener en meer ontwikkeld. Daarbij is het van groot belang dat iedereen in Groningen zich welkom voelt en de kans krijgt te integreren, dit maakt het betreffende individu gelukkiger, maar ook de samenhang in Groningen sterker en de onderlinge verbondenheid groter. Wij zijn enthousiast dat het college deze meerwaarde ook erkent en dit ook stimuleert door de inzet van cursussen, activiteiten en verschillende projecten.

2017 is het laatste jaar waarin onze gemeente gebruik kan maken van de regenbooggelden, bedoeld om de emancipatie van de lesbische, homoseksuele, biseksuele en transgender-gemeenschap in de stad te bevorderen.

Het geld zal worden ingezet om de sociale acceptatie van lhbters in de stad te bevorderen. We zouden willen dat het niet meer nodig is, maar de noodzaak is helaas nogal acuut nu er dit jaar in onze stad een lesbisch stel flink is mishandeld vanwege hun geaardheid. Dat zou toch in deze tijd en in onze mooie stad niet mogen gebeuren. Goed dat het college daarom ook al gaat verder kijken hoe we na 2017 de acceptatie verder kunnen bevorderen.

Al met al is veiligheid voor onze inwoners van wezenlijk belang en veiligheid voor onze mensen in de stad zou vanzelfsprekend moeten beginnen bij veiligheid voor onze kinderen. Veilig opgroeien moet toch de letterlijke basis zijn van wat een mens nodig heeft. Helaas is het zo dat een deel van onze kinderen niet opgroeit in een veilige omgeving en zelfs te maken heeft met mishandeling.

En hier mag sterk op ingezet worden. En gelukkig heeft In Groningen de aanpak kindermishandeling hoge prioriteit. De ambitie positief opgroeien is ook zeker goed en ook het voornemen om een Groninger jongerenombudsman aan te stellen juichen wij toe.

Voor 2017 wil het college de signalering en melding van kindermishandeling bevorderen en zorg dragen voor een effectieve aanpak wanneer er daadwerkelijk kindermishandeling wordt geconstateerd.

Daarbij lezen we dat voor 2017 wordt beoogd het aantal meldingen van kindermishandeling bij veilig thuis lager te houden dan 400. In 2015 was het aantal meldingen 376. Er wordt dus nu ingezet op een hoger aantal meldingen. Dat komt, hopen wij, voort uit de inzet om de meldingen te bevorderen? Of is er daadwerkelijk de verwachting dat er sowieso meer meldingen zullen komen?

Een aspect dat ook vaak, maar niet altijd de veiligheid van kinderen raakt is huiselijk geweld of geweld in afhankelijkheidsrelaties. De hiermee samenhangende vrouwenopvang is daarmee van levensgroot belang.

Het vergt ontzettend veel durf en moed voordat het zover komt dat een vrouw die te maken heeft met geweld in haar relatie zich meldt voor hulp. Dit gebeurt echt alleen in uiterste noodzaak. Maar als het gebeurt moeten we als gemeente hier actief op inspelen en deze vrouwen helpen waar we kunnen. Gelukkig hebben wij in Groningen in de vorm van de voorziening van het Kopland een geweldig goede plaats waar deze vrouwen veilig kunnen zijn. De capaciteit van de vrouwenopvang wordt nu maximaal benut. Dit heeft ook te maken met opvang vanuit andere gemeentes, maar daar wordt nu de rem op gezet. Wij vinden dat er op zoiets essentieels als de opvang niet gekort mag worden. Helaas maakte de rijksoverheid een nieuw model voor verdeling van de rijkssubsidies dat voor Groningen betekende dit een forse verlaging van het budget was en daardoor minder opvangplekken. Dit staat wat dat betreft buiten de gemeente, maar de gemeente probeert het (deels) op te vangen door de hulpverlening meer zonder vaste plek vorm te geven, waarbij zij meer gebruik willen maken van het eigen sociale netwerk.

En dat is volgens ons niet de juiste. Juist omdat het zoveel moed kost om eindelijk die stap te zetten om hulp te zoeken, kunnen wij als gemeente niet anders deze vrouwen op te nemen en een eerste veiligheid te bieden in de vorm van een vaste plaats, juist buiten de eigen sociale kring.

Want is het niet zo, ik heb het in een eerdere woordvoering ook al benoemd, dat als een vrouw vlucht voor haar partner uit angst voor extreem geweld, de betreffende partner in kwestie in eerste instantie zal zoeken binnen de eigen sociale omgeving van het slachtoffer? En daarnaast is het zo dat de vrouwen vaak vast zitten in een afhankelijkheidsvorm waardoor zij heel makkelijk te manipuleren zijn en zo de stap terug weer snel gezet is. Professionele vrouwenopvang behelst meer dan alleen opvang zelf. Het houdt een heel traject in van begeleiding op meerdere vlakken. Wij vinden dat de gemeente dit serieus moet nemen en hierdoor niet kan inzetten op opvang binnen het eigen netwerk.

Tot slot nog even kort over vluchtelingen: Veel vluchtelingen en inmiddels statushouders die op zoek zijn naar veiligheid hebben deze vooralsnog in onze gemeente gevonden. Hartstikke goed. Er wordt hen een dak boven het hoofd geboden en ze kunnen weer een beetje beginnen met mens zijn. Daarbij hoort ook en juist ook, meedoen met de samenleving. Daarom vinden wij het goed dat het college erop inzet de maatschappelijke begeleiding van deze groep te intensiveren, waarbij actief gezocht wordt naar het verborgen talent van de betrokken persoon.