Nota met elkaar, voor elkaar

In grote lijnen is de Partij voor de Dieren akkoord met de transitie die wordt voorgestaan in de nota ‘Met elkaar, voor elkaar’. Zorg dient bij voorkeur kleinschalig te zijn. Sociale wijkteams staan inderdaad dichter bij de burger. Dat biedt kansen voor toegankelijkheid, maatwerk, samenredzaamheid en betrokkenheid. Tegelijkertijd is het ook een bezuinigingsmaatregel. Het is mooi dat het op papier goed klinkt, maar de praktijk is straks de maatstaf.

Het plan hangt sterk af van beschikbaarheid, betrokkenheid en kundigheid van vrijwilligers. In reactie op de opmerkingen van Wmo Platform Groningen wordt gesteld ‘Gedegen vrijwilligersbeleid, met daarin ruimte voor scholing en feedback en duidelijke positie van de vrijwilligers zullen belangrijke randvoorwaarden zijn om vrijwilligers te motiveren en te behouden’. Elders wordt terecht gesteld dat vrijwillige inzet van bewoners niet kan worden afgedwongen. Zoals bij de bijeenkomst in Hanze Plaza wordt opgemerkt: ‘Inzet van vrijwilligers is kwetsbaar.’ Graag zouden we van het college horen hoe dat ‘gedegen vrijwilligersbeleid’ er uit zal zien. Want deze beoogde transitie staat of valt met de inzet van vrijwilligers.

Daarnaast is het een punt van aandacht dat – ondanks de kleinschaligheid en de daarmee beoogde verhoogde toegankelijkheid – werkelijk iedereen de weg zal weten te vinden naar een dergelijk sociaal wijkteam voor zorg en ondersteuning. Het inzetten van de civil society is heel goed, maar niet iedereen valt binnen die sociale infrastructuur.

Inderdaad meldt niet iedere inwoner met een vraag om ondersteuning zichzelf. Sociaal zwakkeren vallen bijvoorbeeld makkelijk buiten de boot. Wachten de sociale teams af tot er een signaal komt van bv de wijkagent of de huisarts, of gaan deze mensen actief benaderd worden?

Signalering is heel belangrijk, onder andere in samenwerking met huisartsen, scholen en wijkagenten. Maar niet alleen met hen. Het zou goed zijn als elke wijkbewoner de weg weet naar een sociaal team, hetzij voor hem of haar zelf, hetzij om te attenderen op een wijkgenoot over wie zorgen zijn. Hoe gaat college bevorderen dat iedere wijkbewoner zich zo betrokken weet?

Studenten voelen zich wellicht niet zo betrokken bij de wijk. Bovendien hebben ze andere tijdrovende activiteiten. Tegelijk zou het heel goed zijn wanneer ook studenten de sociale teams weten te vinden. Mogelijk voor ondersteuning, maar ook omdat ze veel te bieden hebben. Het is voor een gedeelte een onbenutte doelgroep. Gaan studenten actief benaderd worden? En wordt er met onderwijsinstanties overlegd over de mogelijkheid dat een eventuele participatie als onderdeel van de studie gehonoreerd wordt?

Tot slot is het opmerkelijk dat dieren wel geteld nul keer worden genoemd. Het zou goed zijn dat burgers ook voor vragen over zorg voor hun huisdieren of dieren in hun omgeving terecht kunnen bij de sociale teams. Hulp bij het uitlaten van de hond kan bijvoorbeeld heel nodig zijn. Kunnen burgers ook bij de sociale teams terecht met deze vragen?