Woord­voering: Asiel­beleid

Dank voorzitter, ik zou graag willen beginnen met aangeven hoe uitermate pijnlijk en verdrietig mijn fractie de huidige situatie vindt. We zitten hier in een prachtig Stadhuis en gaan straks allemaal weer naar ons huis, maar we discussiëren hier met elkaar over mensen en kinderen die dat niet hebben.

De foto van het verdronken jongentje dat in 2016 aanspoelde op een Turks strand staat bij ons allen denk ik op het netvlies gebrand. En ik noem deze gebeurtenis uit 2016 nu omdat hij in verband staat met de situatie nu, want we hebben al een heel lange tijd vluchtelingenstromen door onveilige situaties elders gehad en op een of andere manier zijn we er nog steeds niet in geslaagd de opvang structureel goed regelen. Deze humanitaire ramp komt niet uit het niets. De wortels zijn ons systeem waarin we telkens na een vluchtelingenstroom tijdelijke opvangen sluiten en we later weer in de problemen komen. Er is geweigerd te investeren in structureel goede opvang. Terwijl de urgentie allesbehalve nieuw is.

Wij zijn daarom blij dat het college dit probleem ook ziet en komt met een structurele oplossing. Wij steunen daarom het plan van het college om te werken aan reguliere opvang en woonplekken voor nieuwkomers in Groningen, ongeacht hun herkomst. We zijn blij met inspanningen van het college en hoop dat veel andere gemeenten zullen volgen. Daarbij hopen wij dat de huisvesting zorgvuldig plaatsvindt en er waar mogelijk een evenredige verdeling over wijken plaatsvindt. Hier moeten we zorgen voor voldoende begeleiding zodat dit leidt tot betere integratie en wederzijds begrip in de wijk.

Dan een aantal vragen vanuit onze fractie. Wij hopen dat er alles op alles wordt gezet om voor deze winter een veilige situatie te creëren zodat niemand buiten hoeft te slapen. We weten ook dat het geen kwestie is van extra bedden zoeken, maar dat het probleem groter is en er veel meer speelt. Wij zijn daarom benieuwd wat de knelpunten verder zijn. Wij lezen in de collegebrief dat er tot nu toe geen problemen in het onderwijs spelen. Verwacht het college dat dat zo blijft? Daarnaast spelen er in de zorg problemen met overvolle huisartsen, tandartsen en psychische gezondheidsinstellingen. Heeft het college zicht op deze problemen en wat is de invloed daarvan op onze opvang?

Dan zou ik graag afsluiten door nogmaals de urgentie van de klimaatcrisis te benoemen. Mensen moeten steeds vaker vluchten door natuurrampen en hele bevolkingsgroepen lijden al onder de gevolgen van klimaatverandering. Daarbij komt dat kwetsbare mensen die in conflictgebieden wonen, vaak onevenredig zwaar getroffen worden. De vluchtelingencrisis is daarom ook een ecologische crisis en vice versa: de ecologische ramp een humanitaire ramp. Al het leven is verbonden. Tot zover.