Schrif­te­lijke vragen over de wrede weide­vo­gel­be­scherming

Indiendatum: 2 feb. 2021
Antwoorddatum: 3 mrt. 2021

Geachte heer, mevrouw,

Hierbij ontvangt u ons antwoord op de schriftelijke vragen ex art. 38 RvO van mevrouw K. de Wrede van de Partij voor de Dieren over de weidevogelbescherming. De brief van de vragensteller treft u als bijlage aan.

1. Bent u het met de Partij voor de Dieren eens dat het geen pas geeft weidevogelgebieden in te zetten als gebied voor natuurcompensatie en tegelijkertijd dieren te (laten) doden omwille van die zogenaamde weidevogelbescherming?

Nee, wij zijn het niet met u eens. Binnen weidevogelgebieden is er een ontheffing voor het doden van vossen, ten behoeve van weidevogelbescherming. In het weidevogelgebied aan het Hoendiep gaat een deel van het leefgebied verloren omdat er een waterplas wordt aangelegd voor watervleermuizen en geoorde fuut. Dit is een compensatie van leefgebied dat voor deze soorten verloren gaat bij het project Suikerzijde. Beide zaken zijn echter niet met elkaar in tegenspraak. Het verlies aan oppervlakte weidevogelgebied aan het Hoendiep wordt namelijk kwalitatief gecompenseerd op een andere locatie binnen bestaand weidevogelgebied. Dit komt de weidevogels weer ten goede.

2. Bent u het met de Partij voor de Dieren eens dat indien de provincie na de ontheffing voor vossen en steenmarters, ook een ontheffing verleent voor het doden van verwilderde katten, vermoedelijk talloze huiskatten het haasje zullen zijn? Immers: een verwilderde huiskat en een gewone huiskat zijn niet te onderscheiden, zeker niet voor jagers, die zich geregeld vergissen in wat zij voor zich denken te zien.

Nee, wij zijn het niet met u eens. Wij gaan ervan uit dat de provincie, mocht zij in de toekomst een opdracht verlenen voor het vangen en doden van zwerfkatten, dit probleem ondervangt door het stellen van voorwaarden.

3. Gaat u accepteren dat huisdieren van uw inwoners mogelijk worden gedood, dan wel weggevangen in het kader van de zogenaamde weidevogelbescherming? Heeft u hierover al overleg gehad met de provincie?

Zie vraag 2. Wij hebben in dit stadium geen overleg met de provincie omdat er nu geen concrete plannen zijn voor de aanpak van verwilderde zwerfkatten.

4. De voormalige directeur van de Waddenvereniging en tevens lector Mariene Wetlands Studies (NHL/ Stenden) Hans Revier liet op 19 december jl. in het Dagblad van het Noorden het volgende optekenen: ”(…) hij wijst op de kieviten die steeds lastiger jongen kunnen grootbrengen. “Dan geven we de schuld aan de vossen, steenmarters, bunzingen en kraaien. Terwijl een kievit die uit het ei komt insecten nodig heeft. En die zijn er niet meer, in die groene woestijnen.” In hoeverre bent u nog steeds van mening dat u geen mening over deze kwestie hoeft te hebben, en dat het voldoende is het standpunt van de provincie Groningen over te nemen?

De (wereldwijde) achteruitgang van insecten draagt ongetwijfeld bij aan de achteruitgang van weidevogels. Wij zetten bij de inrichting en het beheer van de openbare ruimte dan ook in op behoud en versterken van biodiversiteit om de leefomgeving voor insecten te verbeteren. Het weidevogelbeleid is een taak van de provincie. De afwegingen omtrent het al dan niet mogen doden van natuurlijke vijanden ligt bij het bevoegd gezag, de provincie.

5. Op welke wijze verhoudt het weidevogelbeheer zich tot het gemeentelijk doelsoortenbeleid? Immers, de steenmarter bijvoorbeeld, is in park- en struweelachtige gebieden een doelsoort van de gemeente. En in deelgebied Noord zijn bunzing en boomvalk doelsoorten van de gemeente. In hoeverre gaat u toestaan dat deze dieren en/ of hun leefgebied worden vernietigd in het kader van de zogenaamde weidevogelbescherming?

Het doelsoortenbeleid is gericht op de Stedelijke Ecologische Structuur (SES), weidevogelgebieden maken hier geen onderdeel van uit. Binnen de SES gaat dan ook geen leefgebied verloren. In situaties waarin er sprake is van tegenstrijdige belangen van verschillende diersoorten, zoeken we naar de balans. Het is aan de provincie om een afweging te maken ten aanzien van het al dan niet mogen doden van natuurlijke vijanden van weidevogels.